***********************************************************************************************************************************************

Astrit Lindgren 

Urodziła się  14 listopada 1907, Vimmerby, Szwecja Zmarła 28 stycznia 2002, Vasastaden, Sztokholm,  Szwecja

Szwedzka autorka literatury dziecięcej. W jej dorobku literackim znajduje się ponad 20 powieści i zbiorów opowiadań dla dzieci, a także sztuki teatralne i słuchowiska radiowe. Wiele z jej powieści zostało sfilmowanych. Książki o Pippi stały się największym szwedzkim bestsellerem wszech czasów dla dzieci. Przetłumaczono je na 73 języki, a łączna suma wydanych egzemplarzy przekroczyła w 2000 roku liczbę 10 milionów.

Pisarka otrzymała wiele nagród szwedzkich i zagranicznych (m.in. Right Livelihood Award w 1994). Na wniosek polskich dzieci otrzymała Order Uśmiechu. W Polsce przyznano jej także w 1989 roku tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego.
Pewnie znacie niektóre z książek napisanych przez Astrid Lindgren , w klasie III poznaliście Dzieci z Bulerbyn  moją ulubioną książką była Rojna córka zbójnika .Zwierzenia Britt-Marii, 
Pippi Pończoszanka, w Polsce znana też jako Fizia Pończoszanka,
Pippi wchodzi na pokład
Detektyw Blomkvist, 
Czy znasz Pippi Pończoszankę?
W telewizji n

Dzieci z Bullerbyn
Pippi na Południowym Pacyfiku,
Nils Paluszek – opowiadania
Rasmus, rycerz Białej Róży
Mio, mój Mio
Braciszek i Karlsson z dachu
Rasmus i włóczęga
Dzieci z ulicy Awanturników
Madika z Czerwcowego Wzgórza
Lotta z ulicy Awanturników
Karlsson z dachu lata znów
Emil ze Smalandii
My na wyspie Saltkråkan, w Polsce znana też jako Dlaczego kąpiesz się w spodniach wujku?

Jeśli chcecie poznać przygody Pippi  zachęcam do przeczytania książek lub obejrzenia filmu na stronie Pippi Langstrumpf - Przybycie Pippi, odc. 1 - Vod.tvp.pl - Telewizja Polska S.A.

****************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************

4 stycznia Światowy Dzień Braille
 

SYSTEM LOUISA BRAILLE'A
 Louis Braille (1809 - 1852) wynalazca pisma punktowego dla niewidomych. Podstawą, z której wyprowadza się cały system Braille'a jest sześciopunkt nazywany znakiem tworzącym. System składa się ze znaków będących kombinacją sześciu wypukłych punktów ułożonych w dwóch kolumnach po trzy punkty w każdej. Lewa kolumna zawiera umownie oznaczone punkty: 1,2,3, zaś prawą stanowią punkty: 4,5,6
Wzajemna kombinacja i rozmieszczenie punktów daje możliwość sześćdziesięciu czterech znaków.

Międzynarodową bazę alfabetu stanowi pierwszych 25 znaków oraz znak oznaczający literę "w", a także znaki przestankowe i pomocnicze, które mimo pewnych różnic między odmianami systemu Braille'a w poszczególnych językach mają na ogół międzynarodowy charakter. to twórca alfabetu dla niewidomych. Francuz urodził się 4 stycznia 1809 roku, dlatego też właśnie dziś oddajemy mu hołd.
 

**************************************************************************************************************************************************

Historia cyfr 

Historia cyfr jest jeszcze dziwniejsza niż historia liter. Czy odgadniecie, że cyfry, którymi się posługujemy, są także hieroglifami - znakami obrazkowymi? Był kiedyś czas, gdy ludzie umieli rachować tylko na palcach. Gdy chcieli powiedzieć „jeden”, pokazywali jeden palec, gdy chcieli powiedzieć „dwa”, pokazywali dwa palce. Wszystkie palce u jednej raki oznaczały pięć, u obu rąk - dziesięć. Gdy trzeba było wymienić jakąś dużą liczbą, człowiek zaczynał wymachiwać rakami jak wiatrak. Na pierwszy rzut oka mogło się wydawać, że opędza się od komarów, a gdyby go kto zapytał, co robi, okazałoby się, że właśnie rachuje.

To rachowanie na palcach przeniosło się później na papier. Przyglądając się cyfrom rzymskim łatwo się domyślić, że I, II, III - to jeden, dwa i trzy palce; V to wszystkie palce z odstawionym dużym. Tak samo jak litery, cyfry te zmieniały się przy szybkim pisaniu. Gdy zaczęto je pisać nie odrywając pióra od papieru.

Ale najciekawsza jest historia zera. Co może znaczyć zero? Nic, puste miejsce. A jednak wiele czasu upłynęło, nim ludzie nauczyli się pisać zero. Wprowadzenie zera to takie samo osiągnięcie jak wynalezienie telefonu lub parostatku. Początkowo zera nie oznaczano wcale. Do rachowania używano tablicy z przedziałkami i krążków, na których były narysowane cyfry. Gdy trzeba było dodać na przykład 102 i 23, krążki układało się na tablicy jak na rysunku poniżej, czyli tam, gdzie dziś piszemy zero, pozostawiano puste miejsce.Taka tablica do rachowania nazywała się „abakus”. Przy rachowaniu literowym, będącym w użyciu u Greków, bez abakusa nie można było się obejść. Jedynkę Grecy oznaczali przez literę a, dwójkę przez b itd. Gdyby rachowali tak, jak my, bez pomocy abakusa, wykonywanie działań arytmetycznych byłoby bardzo trudne. W jaki sposób na przykład dodać do siebie l i p albo n i r? Grecy rachowali w pamięci, a na abakusie zaznaczali tylko rezultat działania. Wkrótce abakus zaczęto zastępować zwyczajnym stołem. Na stole nie było przedziałek. Dlatego puste miejsca oznaczano krążkiem bez cyfry. Gdy zaczęto rachować na papierze, krążek ten zamieniał się w narysowane kółko, czyli zero. Zwyczaj liczenia za pomocą krążków i liczmanów przetrwał wiele wieków. Tak liczono w Moskwie w XVI i XVII stuleciu. Według pewnego podróżnika, rachmistrze ówcześni mieli sakwy napełnione pestkami śliwek, które służyły im jako liczmany.

M. Iljin Czarno na białym Nasza Księgarnia Warszawa 1964